Erosi sarrerak
Vitoria-Gasteizen, 2024ko otsailaren 12tik apirilaren 21era arte Artium Museoan, Euskal Herriko Arte Garaikidearen Museoan, ikusgai egondako Randa Maroufiren Bab Sebta erakusketaren harira egin da argitalpen hau.
Testua: Salma Mochtari
Diseinua: Azul Prusia
Randa Maroufi (Casablanca, 1987) artista frantziar-marokoarraren Bab sebta [Ceutako atea] (2019) lanak Maroko eta Espainiaren arteko (eta Afrika eta Europar Batasunaren arteko) lurreko hiru mugetako batean, Ceutan, gertatzen diren egoerak islatzen ditu. Milaka pertsona bizi dira muga horren bidegurutzean ateratzen dutenarekin, non kontrabandoko salgaien trafiko handia dagoen, Marokoko iparraldean prezio onean saltzen direnak.
Maroufik pertsona horietako batzuen ibilbideei jarraitu die, eta mugaren egunerokoa ikusi du. Hor pazientzia handiz muga zeharkatzeko zain dauden pretsonek aurka egiten diete kontrola egiten saiatzen diren Espainiako polizia eta aduana-agenteei.
Estatu-nazioak bereizten dituzten mugak, oro har, kontrolaren eta porositatearen artean gutxi gorabehera kontrolatutako lekuak dira. Ceutaren kasuan, Maroufik salgaien eta pertsonen alde batetik besterako joan-etorrietan ikusten diren erritualen izaera ia performatiboa nabarmentzen du, eta baita horiek posible egiten dituzten elkarreragin eta negoziazioak ere. Hori da, hain zuzen ere, Maroufiren proiektu askoren abiapuntua: espazio jakin batzuetako harremanak egituratzeko modua eta pertsonak espazio horietan nola mugitzen diren.
Bab Sebta ez da film dokumental bat, bere kodeak dituen mugako espazio bat interpretatzeko modu bat baizik. Filmazio-estudio bihurtutako fabrika batean egindako film honetarako Maroufik Marokoren eta Ceutako enklabearen arteko joan-etorria egiten duten pertsonekin kolaboratu zuen, bi ikuspuntu erabiliz, bata zenitala, lurraldearekiko begirada urrun eta ustez objektibo batera bidaltzen duena; besteak berriz, aurrez aurreko hartualdiekin eginak, aukera ematen du eszenatoki horietako keinu, gorpuztasun eta materialtasunetara modu eraginkorrean hurbiltzeko.
Z aretoa zinema eta artea elkarrekin lotzeko modu berriak ikertzen dituen espazioa da. Ez da ziklo bat zinema-areto batean, ezta ohiko erakusketa bat ere. Museoan hirugarren espazio bat eraikitzen duen proiektu bat da, lurralde zinematografikora hurbiltzen diren artisten eta erakusketa-formatua aztertzen duten zinemagileen lanak erakusteko eta aztertzeko. Museoan mugimenduan dagoen irudia pentsatzeko sortutako programa da, ta narrazio-forma berriak bilatzen dituzten autoreak ezagutarazten ditu, historikoki hizkuntza zinematografikoa definitu duten konbentzioak, generoak eta kategorizazioak zalantzan jarriz.
Vitoria-Gasteizen, 2023ko urriaren 6tik 2024ko urtarrilaren 7ra arte Artium Museoan, Euskal Herriko Arte Garaikidearen Museoan, ikusgai egon zen Naomi Rincón Gallardoren Soneto de alimañas erakusketaren harira egin da argitalpen hau.
Testua: Itala Schmelz, Mauricio Marcin
Diseinua: Azul Prusia
Vitoria-Gasteizen, 2023ko ekainaren 24tik irailaren 24ra Artium Museoan, Euskal Herriko Arte Garaikidearen Museoan, ikusgai egon zen Everything Near Me erakusketaren harira egin da argitalpen hau.
Testua: María Palacios
Diseinua: Azul Prusia
Euskal Herriko Arte Garaikidearen Museoaren Z aretoa programako Everyting Near Me erakusketaren inaugurazioa dela eta, Laida Lertxundi artista eta zinemagilearen eta Catalina Lozano Artium Museoko Komisario buruaren arteko solasaldia antolatu dugu aretoan bertan.
Ekainaren 25ean, 17:00etan
Laida Lertxundi eta Catalina Lozanoren arteko solasaldia
Z aretoa. Sarrera doan, toki mugatua.
Erreserbak 945 20 90 20 telefonoan edo artium.eus-en
Vitoria-Gasteizen, 2023ko martxoaren 24tik ekainaren 18ra Artium Museoan, Euskal Herriko Arte Garaikidearen Museoan, ikusgai egon zen San Simón 62 erakusketaren harira egin da argitalpen hau.
Testua: Sara Torres
Diseinua: Azul Prusia
Everything Near Me bi kapitulu dituen zinema-instalazio bat da. Lehenengoan, Euskal Herriko eta Kaliforniako testuinguru soziopolitikoekin zerikusia duten paisaia afektiboak aztertzen dira. Bigarrenean — Euskal Herrian bi urtez filmatua— eguneroko eszenak eta paisaia oparoak uztartzen dira, bizitza osatzen duten eta eta hari eusten dioten une iheskorrak.
Laida Lertxundik (Bilbo, 1981) landscape plus (paisaia eta zerbait gehiago) izeneko metodologia batekin lan egiten du, talde-ariketak, behaketa-argazkiak, musika, ekintza eta ausazko ekitaldiak konbinatuz; lurraren eta gorputzaren artean paralelismoak ezartzen ditu, berarentzat atsegin eta esperientzia guneak, biak. Haren lanak ondoko erakundeetan egon dira ikusgai: High Line Art, New York (2023), Whitney Biennial, New York (2012), Hammer Museum (2016), LIAF Biennial (2013), Biennale de Lyon (2013), Frieze Projects New York (2014), MoMA, New York (2022, 2017) eta Tate Modern, London (2016), besteak beste. Pedagogia oso garantzitsua da Laidaren praktikan, eta gaur egun Lyongo École Nationale Supérieure des Beaux-Arts-eko irakaslea da.
Ren Ebel Kaliforniako (AEB) artista bat da. Bideoa, soinua, idazketa eta marrazketa lantzen ditu. Kaliforniako San Diegoko Unibertsitatean jaso zuen bere Arte Ederretako lizentziatura eta masterra, berriz, Kaliforniako ArtCenter College of Design-en, Pasadenan. Haren lanak Gattopardo Gallery (Los Angeles), Now Instant Image Hall (Los Angeles), Spectacle Theatre (New York) eta Azkuna Zentroan (Bilbo) erakutsi dira. Bere idatziak Artforum, Mousse, X-TRA eta Frieze aldizkarietan agertu dira.
Erakusketa hau MONDRAGONen laguntzarekin egin da.
Z aretoa zinema eta artea elkarrekin lotzeko modu berriak ikertzen dituen espazioa da. Ez da ziklo bat zinema-areto batean, ezta ohiko erakusketa bat ere. Museoan hirugarren espazio bat eraikitzen duen proiektu bat da, lurralde zinematografikora hurbiltzen diren artisten eta erakusketa-formatua aztertzen duten zinemagileen lanak erakusteko eta aztertzeko. Museoan mugimenduan dagoen irudia pentsatzeko sortutako programa da, ta narrazio-forma berriak bilatzen dituzten autoreak ezagutarazten ditu, historikoki hizkuntza zinematografikoa definitu duten konbentzioak, generoak eta kategorizazioak zalantzan jarriz.
80ko hamarkadan, Lizasoko (Nafarroa) komentu bat Arco Iris (Ortzadar) komunitate xelebrearen egoitza izan zen. Eraikineko horma gatzgabeak lore-motibo izugarriz apaindu ziren, eta bertako aretoetan topaketa jendetsuak egin ziren, non new age kutsuko praktika katartikoekin esperimentatzen baitzen. Gaur egun, klausurako monjeak bizi dira eraikinean, eta gertaera haren arrastoak ia hautemanezinak dira.
San Simón 62-ren egileak beren amen testigantzek erakarrita hurbildu dira bertara, frankismoaren ondorioak alde batera utzi eta garai berri honetako erronka pertsonal eta politikoei aurre egin nahian, "Arco Iris" komunitatetik igaro baitziren.
Irati Gorostidi eta Mirari Echávarri bizilagun izan ziren bizitzako lehen urteetan. Hiriz aldatzeak banandu zituen, harik eta handik denbora batera Bilbon Arte Ederrak ikasten berriz elkartu ziren arte. Harrezkero elkarlanean aritu dira.
Mirari Echávarriren azken lanak Tabakaleran, Artium Museoan, Nafarroako Museoan eta nazioarteko zinema jaialdietan erakutsi dira besteak beste.
Irati Gorostidi bere lehen film luzea garatzen ari da, 2022ko Ikusmira Berriak programan hautatua izan dena. Bere aurreko filmak nazioarteko zinemaldietan eta museoetan proiektatu dira.
Erakusketa hau MONDRAGONen laguntzarekin egin da.
Z aretoa zinema eta artea elkarrekin lotzeko modu berriak ikertzen dituen espazioa da. Ez da ziklo bat zinema-areto batean, ezta ohiko erakusketa bat ere. Museoan hirugarren espazio bat eraikitzen duen proiektu bat da, lurralde zinematografikora hurbiltzen diren artisten eta erakusketa-formatua aztertzen duten zinemagileen lanak erakusteko eta aztertzeko. Museoan mugimenduan dagoen irudia pentsatzeko sortutako programa da, ta narrazio-forma berriak bilatzen dituzten autoreak ezagutarazten ditu, historikoki hizkuntza zinematografikoa definitu duten konbentzioak, generoak eta kategorizazioak zalantzan jarriz.
Vitoria-Gasteizen, 2022ko uztailaren 22tik irailaren 18ra Artium Museoan, Euskal Herriko Arte Garaikidearen Museoan, ikusgai egon zen Clamor erakusketaren harira egin da argitalpen hau.
Testua: Andrea Cinel
Diseinua: Azul Prusia
© 2024 Artium Museoa.